Schoolbezoek 14 oktober ’08 (Ted, Jasper, Reinier, Ronno, Ria, Bob, Martijn en Benjo)

Patrick Henry Highschool, Minneapolis

’s Middags waren we te gast op de Patrick Henry High School. Ook op deze school werden we hartelijk ontvangen en rondgeleid. Het is een school met 1200 leerlingen in de leeftijd van 14 tot 18 jaar in een sociaal zwakkere buurt van Minneapolis. Een wijk met veel werkeloosheid en lage lonen. Daardoor ontvangt het merendeel van de populatie gratis lunch op school. Iedereen krijgt een gratis ontbijt.  Alle leerlingen volgen onderwijs van 8 uur ‘s morgens tot  3 uur ‘s middags. De leerlingen die uitvallen door gedrag worden opgevangen bij het zgn. SPAN programma.  Wat staat voor; Special Programme for Adolescent Needs. Op het ogenblik hebben ze 48 leerlingen in dat programma. Hiervoor zijn 4 leerkrachten beschikbaar. Deze leerlingen volgen voor een groot deel het normale programma en daarnaast wordt gebruik gemaakt van  een soort gedragsvolgsysteem.  Een puntensysteem om gedrag te reguleren.  Gescoord wordt op taalgebruik, algemeen gedrag, aanwezigheid en leren.  Het gaat hierbij om gedeeltelijke inclusie. De lln. die het span programma volgen komen in contact met de andere leerlingen van de Highschool bij gymlessen, muziekonderwijs, kunstzinnige vorming en tijdens het wisselen van de lessen. Daarnaast is er nog een speciaal ‘life skills’ programma voor de leerlingen die vooral cognitief uitvallen. Dit is te vergelijken met het Nederlandse praktijkonderwijs. Hier zijn 45 leerlingen en 3 leerkrachten bij betrokken. ICT toepassingen worden nauwelijks gebruikt op deze school. Internet wordt wel gebruikt, maar met de wetenschap dat het merendeel van de ouders thuis geen internetverbinding heeft. Een heel praktische toepassing is het gebruik van de zgn. Documentcamera; de vervanging van de overheadprojector.  De leerkracht kan daarmee op z’n bureau voordoen wat door een camera geregistreerd wordt en via een beamer geprojecteerd.

Schoolbezoek Minneapolis South Highschool (groep: Jan, Jaques, Janneke, Sanne, Raf, Hans, Hans, Hans en Leon)

De Minneapolis South Highschool is een Highschool met 2000 leerlingen. We werden rondgeleid door een maatschappelijk werkster. Opvallend was dat al de leerlingen zich moesten melden bij een tafel en een kaartje krgen (inschrijving van de dag) Zo weten ze meteen wie er in het gebouw zijn. Wij moesten onze paspoorten laten zien en kregen een sticker opgeplakt met visitor.

De Minneapolis South Highschool heeft ongeveer 100 speciale leerlingen. De problematieken zijn divers: verstandelijke beperkingen(IQ 69 en hoger),  autisme, lichamelijk gehandicapten en langdurig zieke leerlingen.

De manier waarop deze leerlingen opgevangen worden is divers. Het loopt van compleet meedoen in de reguliere setting met extra ondersteuning tot functioneren in een speciale groep die wel in het gebouw draait. De meeste leerlingen komen wel in speciale klassen bij elkaar, maar volgen ook een aantal reguliere vakken. Er is een speciale groep mensen voor deze leerlingen w.o. leraren met speciale opleiding, verpleegkundigen, therapeuten e.d.

De school draait voor de speciale leerlingen drie programma's: autism, life skills (vaardigheden voor het dagelijkse leven) en physical/other health impaired. Het is bij wet geregeld dat scholen in de regio moeten zorgen voor opvan. Ze krijgen daar geld voor, maar dat is niet voldoene. Er moet geld bij vanuit de regulieren tak. De groepsgrote op school kan wel oplopen tot 40 leerlingen per gorep. De speciale groepen variëren in grootte tussen de 7 en 15.

Opvallende dingen die we zagen:

• Het gebouw heeft geen ramen. Het is weleens getroffen door een tornado en overla hangen bordjes met erop wat de leerlingen moeten doen bij een nieuwe tornado.
• Op het gebied van inzet ICT viel ons eigenlijk niets bijzonders op. Het viel tegen hoe men hier mee bezig was.

Verslag bezoek aan school voor doven en slechthorenden in Minneapolis.

Anne Sullivan Communityschool.

We werden ontvangen door de principal SEN. Alle kinderen die daar op school komen hebben een indicatie doof-slechthorend. In feite dus is het dus een 100% Speciaal Onderwijs school. Een uitzondering in de USA. Wat opviel was dat er standaard ten minste 3 volwassenen per klas zijn: de leerkracht die spreekt, een gebarentolk en een assistent. Hun visie is dat niet één persoon moet vertalen en tolken tegelijk.

Het gebouw zag er nieuw, modern en vooral erg verzorgd uit. Er was veel materiaal voor de leerlingen. Echter weinig ict-toepassingen, alleen de communicatie software. Op onderwijs gebied geen speciale software of toepassingen. We hebben 3 klassen bezocht. Wat opvallend was met ons onderwijs is dat ze met vakleerkrachten werken. De kinderen wisselen van klas. Er was ook een klas die gericht onderwijs kreeg toegespitst op de overstap naar het reguliere onderwijs.

De school wordt door het rijk gefinancierd. Daardoor hebben ze strenge controle. Bij mis management is er de kans dat het rijk de school overneemt.